Moitos pais e nais queremos que os nosos fillos/as vivan nun mundo onde a integración sexa unha realidade, por iso unha boa forma de comezar esta tarefa é falar aos máis pequenos/as sobre a discapacidade de forma clara e sinxela.
O fundamental para que o neno/a acep-te ás persoas con discapacidade tal como son, é a actitude dos pais/nais. Para os nosos fillos/as nós somos o seu modelo de conducta, así que se nos relacionamos con total normalidade ante as persoas con discapacidade, os ne-nos/as terán iso como a referencia axeitada.
Isto significa mandar mensaxes claras de aceptación tanto verbal como non ver-balmente cando vemos ou nos relacionamos con alguen con discapacidade.
Os termos que utilizamos ao falar da discapacidade tamén son importantes. Hai que intentar evitar palabras en desuso e peiorativas.
É bo transmitir ao neno/a algunhas ideas claras sobre o mundo no que vivimos, como que todas as personas somos distintas mais temos moitas cousas en co-mún: sentimentos, ilusións, metas,…As diferenzas non son malas, se non que nos enriquecen e complementan.
A aceptación real da discapacidade pasa polo respecto cara á diversidade. O neno/a non debe sentir lástima pola persoa con discapacidade, senón respecto aprendendo a valorar non só os logros das personas se non o esforzo por conse-guir as cousas e o valor que iso representa. Cada persoa ten unhas habilidades e preferencias diferentes.
Existen na actualidade multitude de recursos que explican aos nenos/as a disca-pacidade desde debuxos animados, contos, actividades, etc. Por exemplo a Fun-dación Adecco realizou “Diferentes” un libro de actividades para nenos/as de 4 a 8 anos, onde de forma lúdica se trata o tema da diversidade. Ou a Fundación Once ten distintos contos on-line. Moitos dos capítulos da serie de debuxos ani-mados Caillou, tamén falan da discapacidade sempre cunha mensaxe moi positi-va. Tan só algúns dos exemplos…